zondag 30 oktober 2011

Wanneer de camera niet zwijgen kan

Vandaag was een bijzondere dag. We reden weg met een loodgrijze lucht boven ons en onderweg was het af en toe mistig. We gokten er echter op dat het laaghangende bewolking zou zijn en dat we vanaf de plaats van vertrek ons boven de wolken zouden bevinden. Die plaats van vertrek was vandaag Rifugio Amandola vanaf waar we omhoog zijn gelopen om boven een meer dan prachtige "rondtocht" te maken die ons uiteindelijk weer terugbracht naar het beginpunt. Ons gevoel is juist gebleken. Na de eerste meters stijgen werd de lucht boven ons blauw en wanneer we naar beneden keken zagen we onder ons niets anders dan het wolkendek waar we zojuist doorheen waren "gekropen". Hoe hoger we kwamen hoe mooier het werd en de camera kreeg geen rust. Nou lopen we al vanaf 2003 regelmatig door dit prachtige Nationaal Park maar vandaag werd maar weer eens duidelijk hoeveel verrassingen het nog voor ons in petto heeft. Tjonge, jonge wat was het mooi! Het wolkendek wat wit oplichtte in de felle zon leek op een deken van zachte watten waar je zo op zou willen springen. De donkere berghellingen kwamen imposant boven de wolken uit en in de verte was zeer duidelijk de Gran Sasso met daarachter het Majella gebergte te zien. We hebben een dikke 5 uur genoten van de omgeving en de route wordt uiteraard beschreven; met een GPS-track! Toen we terug bij de auto waren stonden we weer in de grijze mist en was de omgeving vochtig; twee verschillende werelden maar zo dicht bij elkaar.
De Gran Sasso aan de horizon
zwart-wit; ook mooi!
Onze achtertuin; al vanaf 2003

Geen opmerkingen:

Een reactie posten