dinsdag 26 juni 2012

Picobello's in de mist (de mist in)

Het is de meest tot de verbeelding sprekende term in de bergsport: "De Noordwand". Dat geldt ook voor de bergen van het park Monti Sibillini. Hier heerst de grimmigheid, de hoogte, de diepte en de moeilijkheid van de wandeling door de Sibilla Noordwand. Een wand vol met hoogteverschillen, geulen en kloofdalen waar zelfs tot ver in augustus nog sneeuwresten te vinden zijn. Volgens de kaart loopt er een route vanaf de Sibilla Oostgraat direct de Noordwand in tot helemaal achteraan hoog boven het Tennadal; maar ja, dat is volgens de kaart. Weet je dit ver gelegen punt te bereiken dan wacht je een loodzware en zeer steile klim naar boven van zo'n 600 hoogtemeters. Daarna sta je op de top van de Monte Sibilla (2173 mtr.)  In de praktijk is het anders. Rob liep de tocht tot nu toe 6 keer waarvan drie keer met succes. Ook vandaag was zo'n dag. Aan het team lag het niet. Wendy, Joke en Wim waren gemotiveerd, hebben conditie en schrikken niet gauw terug. De instap naar de Noordwand werd dan ook snel gevonden en genomen. Het weer was goed en de stemming zat er goed in. Dat het geen makkie zou zijn was al snel duidelijk. Het pad was goeddeels weg en waar het nog te zien was viel het niet mee om het te volgen. Smalle randjes langs diepe afgronden en het doorkruisen van kniehoge vegetatie was schering en inslag. Toen was het 12.30 uur. De bewolking kolkte omhoog en sloot ons in. Het pad was er niet en met een zicht van soms bijna nihil was van enige gebiedsherkenning geen sprake meer. Ruim anderhalf uur werd er gezocht naar de sleutelpassage op de route maar helaas leidde de zoektocht niet tot succes. Uiteindelijk werd besloten terug te keren en nam de mist zo mogelijk nog toe. Het werd zelfs zo af en toe even een beetje duister en de GPS moest het werk doen. Lopend met de pijl op het beeldscherm als betrouwbare gids wisten we uiteindelijk de kam van de Sibilla weer te bereiken en konden we niet veel later in de berghut de dorst lessen.
Geen tocht voor beginners, geen tocht voor diegene die het gebied niet kent en geen tocht voor iemand met hoogtevrees. Wel een tocht voor de doorzetter, de sporter en "de bergmens". Opgeven deden we voor even maar niet voor altijd - We Komen Terug!!!!
Niks aan de hand - nog zo'n 7 uur te gaan
Sneeuw, veel sneeuw
En toen..........toen moesten we terug, maar waar naartoe?

maandag 25 juni 2012

Kwaliteit en Veiligheid tijdens de outdooractiviteiten

Het is al een paar keer gezegd dat Rob lid is van het Sport Institute Europe en dat als zodanig de kwaliteit en de veiligheid van het "outdoorgebeuren" gewaarborgd is. Dat is mooi om te horen maar wat houdt dit nu concreet in? Het gaat te ver om in dit blogbericht alle details uit de doeken te doen maar een kleine toelichting kan er wel gegeven worden. Om outdooractiviteiten zoals bergwandelingen, klimsessies en dergelijke te kunnen organiseren en begeleiden is een bepaalde basiskennis en vaardigheid gewenst. Het Sport Institute Europe, SIE in het kort, heeft hiervoor de criteria opgesteld. Om te vast te stellen dat je aan deze criteria voldoet moeten een heel aantal draaiboeken worden ingevuld waarbij het in de kern gaat over het afzetten van risico's tegen beheersmaatregelen. Op die manier wordt beoordeeld of je weet waar je mee bezig bent en of je goed, adequaat en snel kunt handelen tijdens eventuele incidenten en andere excessen die voor kunnen komen. Uiteraard wordt ook gekeken of er voldoende ervaring is in de "outdoorwereld" en, in het geval van Rob, of je de taal spreekt van het land waarin de activiteiten worden uitgevoerd. Tel daarbij op dat je je "werkgebied", lees berggebied, als je broekzak moet kennen en dat de eventuele te doorlopen noodprocedures goed in je systeem zitten, en je begrijpt dat we over serieuze zaken spreken. Al deze criteria en meer onderwerpen van belang moeten zodanig positief worden beoordeeld door het SIE dat er een aansprakelijkheidsverzekering aan gekoppeld kan worden. Pas wanneer dit alles voor elkaar is weet je zeker dat er op een professionele manier aan Outdoor wordt gedaan. Als bewijs van kwaliteit en zekerheid is er een instructeurspasje uitgegeven wat op verzoek kan worden vertoond en als zodanig als legitimatie geldt.
Zonder bovengenoemde kwaliteiten en zonder voldoende dekkende bedrijfsaansprakelijkheid kan en mag je niet zomaar groepen begeleiden tijdens georganiseerde outdoor activiteiten, zelfs een simpele bergwandeling kan uitdraaien op een rampscenario wanneer de zaken niet goed zijn geregeld. De kans is groot dat binnenkort, hier in Italie, de bergsportvereniging en de organisatie van het Nationaal Park Sibillini om legitimatie gaat vragen en wellicht komt er een toets waarin kennis een taalvaardigheden worden getest om op die manier vast te stellen of je wel of niet aan de "algemene voorwaarden" voldoet. Voldoet men er niet aan dan is het wettelijk gezien onmogelijk om outdooractiviteiten op welk niveau of op welk gebied dan ook te mogen of kunnen organiseren. Volgens mij een goede zaak want veiligheid dient de boventoon te voeren om verantwoord de bergen in te kunnen gaan.
Met een kleine 30 jaar ervaring in de bergen, 10 jaar de Monte Sibillini in de achtertuin en het sportklimbegeleiders diploma op zak heeft Rob aan kunnen tonen te voldoen aan de eisen van het SIE.


zondag 10 juni 2012

Agricamp Picobello en het voetbaltoernooi

Al vanaf ons prille begin hier in Le Marche volgen we het EK en het WK traditiegetrouw in het dorp. De plaatselijke horeca zorgt altijd voor een groot scherm waarop we de verrichtingen van "onze jongens" goed kunnen volgen. Dit doen we bewust op deze manier. Wij zijn verzekerd van een perfecte avond voorzien van drankjes en hapjes (zeg maar gerust een heerlijke maaltijd) en op deze wijze versterken we onze betrokkenheid bij het dorp, net zoals we dat doen door de wijnproeverijen in een lokaal wijnhuis onder te brengen.
Zo ook gisterenavond. Om 17.30 uur vertrokken we om, compleet in het oranje uitgedost, bij Martina en Nico in de bar aan te kunnen schuiven. De televisie (groot LCD scherm) stond al aan en de stemming zat er goed in. De antipasti werd geserveerd en de wedstrijd kon beginnen. Aan ons enthousiasme kan het niet liggen. Evenmin aan de aanwezigheid van Marino, onze sympathieke burgemeester, die de wedstrijd eveneens wilde zien. De magen werden verder gevuld met een heerlijk pasta arrabiata welke met frisse witte wijn, een goed bier en water werd weggespoeld.
Helaas verloren we de match en konden we teleurgesteld naar huis. Op het terras werd nog lang nagepraat en we zien het als de warming-up voor aanstaande woensdag. Dan gaan we uiteraard weer de bar in en juichen we Holland naar de overwinning.......................toch?

Aan het enthousiasme ligt het niet
Nico, prima gastheer

Bar "il Murello", toplokatie voor een mooie avond