Klimwand Picobello update

Toen het vorige bericht over de klimwand werd geschreven moesten we nog beginnen met de bouw. Inmiddels is het hoogste punt bereikt en staat de betonnen kolos uit te harden. We kunnen bijna niet wachten om de bekisting er vanaf te halen. De steiger laten we nog even staan want alle gaten voor de bevestigingsbouten van de klimgrepen moeten nog geboord worden. En dat zijn er veel! Daarna gaan we de muur groen schilderen zodat 'ie beter in het landschap past. Als final touch komt er dan nog een mooi hekwerkje omheen en kunnen we los; YES! We zetten de verschillende bouwfases nog eens op een rijtje.
Ten eerste werden er proeven gedaan om de ondergrond te testen. Naar aanleiding daarvan is besloten om de klimwand op betonnen heipalen te gaan plaatsen; maar liefst drie stuks van 10 meter lang en 60 centimeter in doorsnede. Over deze "paalkoppen" is een betonbalk gestort van zo'n 60 x 50 cm welke uiteraard via de wapening aan de palen is verbonden. De volgende grote klus was het opbouwen van de bekisting waarin de muur uiteindelijk gestort moest worden. Maurizio en Rob hadden er een hele klus aan maar uiteindelijk is het geheel in drie opeenvolgende fases gebouwd. Elke keer zo'n 3 kubieke meter beton wat zo'n 2500 kilo gewicht (per m3) met zich mee brengt. Vanochtend hebben we dus de laatste fase af kunnen ronden en inclusief de heipalen praten we maar liefst over 50 ton gewicht (inclusief de wapening).
Binnenkort wordt de wand feestelijk geopend en we hopen uiteraard op veel klimmers aankomend seizoen!

de eerste boorproeven

palen storten

het betere steigerwerk

op hoogte

Winterwandelen op z'n mooist

Nou zijn we al behoorlijk verwend de laatste tijd met dat prachtige weer en vandaag was het ook weer zo'n dag. Vanochtend vroeg gingen de ogen open en daarna de luiken van ons slaapkamerraam. Even gingen de ogen weer dicht vanwege de felle zon en strakblauwe lucht. We grepen onze kans en na het ontbijt werd de landrover volgepakt met rugzakjes, sneeuwschoenen en wandelstokken. Een uurtje later waren we op de plaats van bestemming en zetten we onze eerste stappen op de besneeuwde ondergrond. Het was onwerkelijk mooi deze dag. De messcherpe top van Monte Acuto was als een baken dichtbij met daarachter de enorme noordhelling van Monte Priora. Het wit van de bergen stak prachtig af tegen het blauw van de hemel en het lopen ging bijna als vanzelf. We kozen voor een paar mooie lussen in het gebied met als afwisseling de drie topjes net ten noorden van Pizzo Meta. Met zicht op zee en staande in de sneeuw is er bijna geen grotere tegenstelling denkbaar. Op de grote besneeuwde vlakte voor ons werd geoefend met een hondenslee en we konden duidelijk horen hoe de honden werden getraind om naar de commando's van de bestuurder te luisteren. Na enkele uren te hebben genoten van deze meer dan prachtige tocht sloten we de dag af met een kopje koffie in Sarnano. Nou maar duimen dat het over een paar weken ook zulk mooi weer is wanneer onze winterwandelaars er zijn. De tocht is uiteraard ook in de zomer te lopen  en eventueel uit te breiden met een paar extra kilometers. Uiteraard is deze "track" op GPS vastgelegd.