zondag 25 september 2011

September - Eiger Maand (deel 7)

Nog 1 keertje over de Eiger. Het verslag is te lezen door het te downloaden vanaf de website. Ga naar deze link: http://www.agricamppicobello.com/nl/picobello-trekking.html en klik onderaan op de pagina op de verwijzing naar het verslag. Veel leesplezier.

woensdag 21 september 2011

September - Eiger Maand (deel 6 - we zijn nog niet klaar)

Wanneer we om 03.40 uur 's nachts vertrekken hebben we de avond daarvoor de route al goed kunnen bekijken. We sliepen namelijk in treinstation Eigergletscher en vanaf het kleine terras was de route goed zichtbaar. In het schijnsel van de hoofdlampjes lopen we naar boven. Het gaat in een zeer rustig tempo en het lopen gaat al gauw over in klim- en klauterwerk; tijd om een touwgroep te gaan vormen. Soms staan we voor klimpartijtjes waarop het moeilijk is om grip te vinden met onze lompe bergschoenen. Gelukkig wordt er gezekerd door Marco (onze gids) en hindernis na hindernis wordt overwonnen. De westwand is zeker geen kant van de Eiger waarop alleen gelopen wordt; hele stukken worden werkelijk geklommen en Han en ik moeten soms alle zeilen bijzetten; het is GAAF! Na zo'n drie uur hard werken en op 3200 meter aangekomen zien we dreigende luchten in het westen. Marco belt met het thuisfront en er wordt gemeld dat er een onweersfront onze kant op komt. Als je iets niet wilt dan is het wel een onweer op de kale rotswanden van de Eiger en de beslissing wordt genomen: geen risico nemen - we keren om. Dat is even slikken maar we beseffen dat het verstandig is. Afdalen is moeilijker dan stijgen en het abseilen langs steile wanden en door diepe kanalen in het kalkgesteente vraagt opperste concentratie. Ter afsluiting dalen we de Klettersteig Rotstock af en bereiken we via een spectaculair "kruip door - sluip door" pad uiteindelijk weer station Eigergletscher. Na de koffie springt Marco op de trein en besluiten Han en ik om te voet door te gaan naar Alpiglen, toch nog zo'n 700 meter afdalen via de Eigertrail. Daar komen we redelijk stuk aan en springen ook op de trein om in Grindelwald onszelf te verdrinken in 2 grosse Bier - Jawohl!!
Teleurstelling? Ja. Deceptie? Nee. Volgend jaar weer? Ja, zeker weten. U hoort van ons!
"Westgraat", vol in beeld
Seitensprung als Spassmacher
het betere afdalen

zaterdag 10 september 2011

September - Eiger Maand (deel 5)

Nog even een berichtje vanaf locatie Montelparo voordat ik me in stilzwijgen hul, in een ruime onderbroek op een perzisch kleedje ga zitten, mantra's moet zingen en alleen nog maar isotone dorstlessers tot me neem tijdens de mentale voorbereiding. De bagage is zo'n beetje ingepakt en het past achterop de motor. De tank zit vol dus dinsdagmorgen is het.......GAAN!! Ik tuf vanaf hier naar Pedaso en draai dan de autostrada op richting Ancona - Rimini - Bologna. Vanaf hier kies ik de weg naar Trento om vanaf daar op Bolzano af te koersen. Ik verlaat hier ergens het saaie zwarte lint om verder binnendoor te brommen om uiteindelijk de Reschenpass over te gaan. Ben benieuwd want het is inmiddels lang geleden dat ik daar reed. Dan weer verder (altijd maar verder) om uiteindelijk ook de Fluelapass nog maar effies te doen. Einddoel van die dag is Bad Ragaz waar ook Han, vanaf NL, op mikt. Hier een nachtje slapen om de volgende dag samen over onder andere de Oberalppass en via Andermatt naar Grindelwald te pruttelen. Daar staan we dan oog in oog met onze uitdager en zullen we het kippenvel van de armen af moeten blijven schrapen. Vanaf nu dus even radiostilte ...............................................U hoort van mij.
Reschensee vanaf de Reschenpass


Fluelapass, mooi motortraject


Agricamp Picobello is minicamping, kleine camping, kamperen bij de boer, outdoor, vakantie in Italie, huurtent, ingerichte tent, bed & breakfast, pipowagen, Le Marche Italie

donderdag 8 september 2011

September - Eiger Maand (deel 4)

Op de motor naar Zwitserland om daar de Eiger te beklimmen betekent dat er veel mee moet. De motorkleding heb ik aan maar verder moet alles op de motor "geknoopt" worden, en dat is nogal wat. Voor de momenten dat we niet actief in de bergen bezig zijn wordt er wat casual kleding meegenomen. Daarnaast moet er veel bergsportuitrusting worden ingepakt. Om de Eiger op te gaan is meer nodig dan een paar goede bergschoenen. De weersomstandigheden kunnen er snel veranderen dus je moet op alles voorbereid zijn. Er gaan dus naast de bergschoenen de volgende spullen mee: Outdoorkleding in de vorm van een bergsportbroek waaronder ook een thermo-broek. Het bovenlijf houden we warm door verschillende laagjes kleding mee te nemen en om onszelf droog te houden is er een regenbroek en goretex-outdoorjas ingepakt. Het hoofd, zeg maar de schoorsteen, kan bedekt worden met een Buff, een wollen muts of misschien wel een combinatie van beide. Ook handschoenen behoren tot de standaard uitrusting. Vanwege het feit dat er op de Eiger niet gestrooid wordt pakken we ook de stijgijzers in en omdat we wellicht als touwgroepje moeten lopen is er ook een gordel meegenomen. De helm en het hoofdlampje maken het af. Denk daarna nog aan zaken zoals de fotocamera, telefoon, papieren, en de i-pod en je begrijpt dat de motor zich kan inleven in de rol van pakezel. Bovenop het pakket worden trouwens ook nog een wandelstok en pickel vastgesnoerd,
Afijn, het is niet de eerste keer dat ik zoveel spullen mee moet nemen dus het zal wel lukken. Dit weekend maar eens beginnen met inpakken. Volgende keer een stukje over de te rijden route naar Grindelwald.
Han neemt de reservebanden mee

maandag 5 september 2011

September - Eiger Maand (deel 3)

De maandag is bijna voorbij en dat wil zeggen dat ik de dagen voor het vertrek naar Zwitserland af aan het tellen ben. Aangezien ik vanaf Montelparo de reis naar Grindelwald op de motor af wil leggen ben ik begonnen met de voorbereiding. De ketting is gesmeerd en de bandenspanning gecontroleerd. Behalve kleding, kaartmateriaal en andere "standaard" spullen moet er nu ook een complete bergsportuitrusting mee. Wat precies zal ik de volgende keer vertellen.
Om dat allemaal mee te krijgen moet er goed nagedacht worden hoe ik dat zo compact mogelijk op de motor krijg. Ik heb geen kofferset maar doe het anders. Op de tank komt een tanktas, achterop de buddyseat twee zadeltassen en daar bovenop een zogenaamde dry-bag. In de dry-bag verpak ik mijn grote rugzak die vervolgens weer vol zit met ander gerei. De riemen om de zadeltassen vast te zetten heb ik vandaag op lengte gemaakt en de tassen hangen zo mooi tegen het zelfgemaakte subframe aan; dat gaat wel goed. Van de week nog even passen of de dry-bag een beetje fatsoenlijk bevestigd kan worden en dan ben ik min of meer klaar; in ieder geval weer gerust gesteld om te weten dat het allemaal mee kan. Ik heb mijn reisroute bepaald en ga via de Reschenpass en de Fluelapass. Overnachten doe ik in Bad Ragaz waar ik Han ontmoet. De dag daarna reizen we samen verder. Mocht het nou zo zijn dat het volgende week staat te hozen dan gooi ik alles in de auto en rij ik daarmee naar Zwitserland. Liever niet natuurlijk want motorrijden is zooooo mooi.
uitzicht vanaf de "brommer"
ik bedoel maar .....

zondag 4 september 2011

September - Eiger Maand (deel 2)

In het vorige bericht schreef ik al dat we gekozen hebben om de Eiger (3970 mtr.) via de Westgraat te beklimmen. Wanneer ik vertel aan anderen dat in september deze expeditie op het programma staat wordt er vaak gezegd of gevraagd: "oh, de Noordwand zeker?!"
Nou nee, niet de Noordwand. Deze kant van de berg, die in 1938 voor het eerst werd bedwongen, is alleen weggelegd voor de beste klimmers die er bestaan. Dan nog blijft de Noordzijde van de Eiger een hachelijke onderneming. De 1800 meter hoge en steile wand heeft al vele bergbeklimmers het leven gekost en zal dat ook blijven doen. Wij, Han en ik, wagen ons daar zeker niet aan.
Dan heb je ook nog de oostelijke Mittelegigrat. Een messcherpe kam die je via de berghut uiteindelijk naar de top leidt. Doen we niet omdat we niet zeker weten of de hoogtevrees hier bij Han toe zal slaan en op die manier de beklimming kan belemmeren. Met andere woorden; we gaan de Westgraat beklimmen. Zeker niet makkelijk en behoorlijk zwaar. Steile stukken tot vaak 45 graden en een wisselende ondergrond. Sneeuw, ijs, rotsplaten en vast gesteente bepalen de route en touw, stijgijzers, gordel en helm zijn onderdelen van de uitrusting. Je zult begrijpen dat er niet zoiets als een pad bestaat dus daarom hebben we Marco Bomio gevraagd onze gids te zijn. Hij kent de weg en met de hulp van zijn ervaring hopen we een goede kans te maken om de top te halen. Volgende keer meer over de dagen voor de beklimming.
Eiger Noordwand .... brrrrr

zaterdag 3 september 2011

September - Eiger Maand (deel 1)

Het is inmiddels de derde dag van september en het begint te kriebelen. Over exact twee weken hoop ik, samen met vriend Han, op de top van de Eiger in Zwitserland te staan. Ik ga er de komende dagen een paar blogs aan wijden en bij deze een paar feiten.
De Eiger behoort tot de bekendste/beroemdste/beruchtste bergtoppen in Europa. De berg is 3970 meter hoog en vormt samen met de Monch en de Jungfrau een adembenemend decor boven het toeristendorp Grindelwald in Berner Oberland. Bekend is de Eiger vooral vanwege de Noordwand (moordwand) en de bloedstollende beklimmingen die zich daar hebben afgespeeld. Voor mij een tikkie te hoog gegrepen dus in overleg met Han werd gekozen voor de beklimming (en afdaling) via de Westgraat. We starten op 2300 meter vanaf Station Eigergletscher en gaan vanaf hier voor de top. Uiteraard nemen we een gids mee die de weg kent om op die manier niet voor onaangename verrassingen komen te staan dus Marco Bomio is "onze man".
In het volgend blog meer over de route en waarom juist deze route.
Eiger, 3970 meter hoog