Asfaltridders en Rubberresten

De banden werden heet deze dag, heel heet. Niet alleen van het contact met het asfaltlint maar ook vanwege de buitentemperaturen. De asfaltridders zwommen in het leren pak en de helm leek verdacht veel op een vissenkom. Doet er niet toe; we gaan!
Na warme dorpjes en hetere stadjes werd er vroeg genoten van een lunch. Besloten werd om zo snel mogelijk (lees; zo hard mogelijk) de hogere regionen op te zoeken om verkoeling voor ros en ridder te vinden.

En toen kwamen ze weer los. Een paar graden koeler, de blik op scherp en de rechterhand actief. Man; dit was weer gaaf! Na 240 kilometer was het thuishonk, minicamping Agricamp Picobello, de welkome oase in de Italiaanse oven en werd de dorst gelest. Voor wie nog behoefte heeft aan rubber resten die kan de weg tussen Sasso Tetto en Sarnano af gaan schrapen.

voor

na