September - Eiger Maand (deel 6 - we zijn nog niet klaar)

Wanneer we om 03.40 uur 's nachts vertrekken hebben we de avond daarvoor de route al goed kunnen bekijken. We sliepen namelijk in treinstation Eigergletscher en vanaf het kleine terras was de route goed zichtbaar. In het schijnsel van de hoofdlampjes lopen we naar boven. Het gaat in een zeer rustig tempo en het lopen gaat al gauw over in klim- en klauterwerk; tijd om een touwgroep te gaan vormen. Soms staan we voor klimpartijtjes waarop het moeilijk is om grip te vinden met onze lompe bergschoenen. Gelukkig wordt er gezekerd door Marco (onze gids) en hindernis na hindernis wordt overwonnen. De westwand is zeker geen kant van de Eiger waarop alleen gelopen wordt; hele stukken worden werkelijk geklommen en Han en ik moeten soms alle zeilen bijzetten; het is GAAF! Na zo'n drie uur hard werken en op 3200 meter aangekomen zien we dreigende luchten in het westen. Marco belt met het thuisfront en er wordt gemeld dat er een onweersfront onze kant op komt. Als je iets niet wilt dan is het wel een onweer op de kale rotswanden van de Eiger en de beslissing wordt genomen: geen risico nemen - we keren om. Dat is even slikken maar we beseffen dat het verstandig is. Afdalen is moeilijker dan stijgen en het abseilen langs steile wanden en door diepe kanalen in het kalkgesteente vraagt opperste concentratie. Ter afsluiting dalen we de Klettersteig Rotstock af en bereiken we via een spectaculair "kruip door - sluip door" pad uiteindelijk weer station Eigergletscher. Na de koffie springt Marco op de trein en besluiten Han en ik om te voet door te gaan naar Alpiglen, toch nog zo'n 700 meter afdalen via de Eigertrail. Daar komen we redelijk stuk aan en springen ook op de trein om in Grindelwald onszelf te verdrinken in 2 grosse Bier - Jawohl!!
Teleurstelling? Ja. Deceptie? Nee. Volgend jaar weer? Ja, zeker weten. U hoort van ons!

"Westgraat", vol in beeld

Seitensprung als Spassmacher

het betere afdalen