il Centenario; lange, zware maar oh zo mooie tocht in de Abruzzen

Corno Grande, 2912 meter, in de ochtendzon

Samen met Andrea, Gino en Marco had ik er al eens over gesproken. Over "il Centenario", een zeer zware tocht vol met mooie klimpassages in het Gran Sasso gebergte. Uiteindelijk prikten we de datum en op zondag 21 september was het dan zover. De avond van tevoren reden we naar Albergo Campo Imperatore, een hotel aan de voet van de Corno Grande op 2100 meter hoogte om daar te overnachten. Een bizar lelijk gebouw waar tijdens de oorlogsjaren Mussolini nog gevangen heeft gezeten.
Toen we die avond aanschoven voor het diner bleek dat er een concert gepland was in de grote zaal en wij kregen er gratis kaartje voor. Jennifer Batten, de ex-gitariste van Michael Jackson beklom het podium en vertoonde haar kunsten. Wij waren niet onder de indruk en dropen al snel af. Op tijd naar bed want we moesten vroeg op de volgende ochtend.
De wekker liep af om 05.00 uur, we aten wat en om zes uur hesen we de rugzakken om de schouders; we waren op weg! De aanloop is redelijk gemakkelijk en zo'n 30 - 40 minuten na de start stonden we op de kam en de zon zette het rotsmassief van de Corno Grande in een gouden gloed. Voor ons strekte het gebergte zich uit en het was duidelijk dat het zwaar zou worden. De route slingert zich dwars door het ruwe kalkgesteente en het zou nog ruim 11 uren duren voordat we het eindpunt bereiken. Op de kam liepen we in oostelijke richting om na enkele bergtoppen de eerste hindernis te zien opdoemen. Scherpe rotspunten en diepe insnijdingen in het gesteente moesten worden overbrugt. De klimgordel werd voorzien van onze "Klettersteigset", de handschoenen trokken we aan en het klimmen kon beginnen. Prachtige passages van gemiddeld niveau wisselden zich af met kleine smalle paadjes van waaraf het uitzicht adembenemend was. Op enkele momenten was het lastig; de route was moeilijk te zien en er werd regelmatig overlegd hoe we verder moesten. Na een beetje zoeken en speuren zagen we de markeringen weer en konden we verder. Het klimmen nam toe, de passages werden steiler en de "funfactor" was flink aanwezig. Gelukkig beschikken we over flink wat ervaring en heeft geen van ons last van hoogtevrees want het is er niet altijd even makkelijk. Op zo'n driekwart van de route beginnen we de benen te voelen en slaat de vermoeidheid toe. We hebben er dan al zo'n 15 kilometer opzitten en de nodige hoogtemeters gemaakt. We pauzeren eventjes en eten en drinken wat. Voor ons ligt nog de beklimming van de Monte Camicia en het is duidelijk dat we er nog lang niet zijn. Een lange, zware en vermoeiende klim door ruig terrein volgt en de afdaling is zo mogelijk nog inspannender. De voeten doen zeer, de benen zijn vermoeid en het concentreren wordt belangrijker. Hier wil je niet vallen! Wanneer we uiteindelijk tegen 17.30 uur het terrein oplopen bij de hut zijn we blij dat het erop zit. We laten ons het biertje goed smaken en springen dan in de auto van Andrea om terug te rijden naar het startpunt waar de andere auto staat. Het was een prachtige tocht en wil je een indruk krijgen bekijk dan eens deze video. Wie weet kunnen we volgend jaar samen.............

              Mooie klimpassages op       kalksteen!

v.l.n.r.   Andrea, Marco, Rob, Gino

Hiking and climbing "il Centenario" in Italy

Wijnproeverij met Agricamp Picobello bij: Azienda Agricola Gabriele Vitali

Picobello Trekking+ - outdoorafdeling van Agricamp Picobello

10 jaar actief in de bergen van het Nationaal Park Monti Sibillini.

Dit blogbericht gaat over de ontwikkeling van onze activiteiten in, met name, het Nationaal Park Monti Sibillini. De eerste schreden zetten wij er al in 2003 tijdens een paar zogenaamde “verkenningstochten” en inmiddels beschouwen wij de nabijgelegen bergwereld als onze achtertuin waarin wij de gasten van Agricamp Picobello graag een blik gunnen. Het is ook niet voor niks dat onze accommodatie de naam heeft gekregen: Agricamp Picobello – camping, B & B en Outdoor.
Outdoor is een belangrijk onderdeel geworden van ons bedrijf en om daar extra de nadruk op te leggen worden de outdooractiviteiten georganiseerd onder de noemer “Picobello Trekking⁺”, waarbij de “plus” staat voor het feit dat er meer wordt georganiseerd dan tochten door de bergen. Denk daarbij aan kliminstructies op de eigen klimwand, rotsklimmen en winterarrangementen.

Afijn, nog even terug naar het jaar 2003. Zoals gezegd liepen we toen een paar tochten door de bergen en waren behoorlijk onder de indruk van de omgeving. In de zomer van 2004 openden wij onze kleine camping en meerdere gasten stelden de vraag of er wellicht een begeleide bergtocht georganiseerd kon worden. De paden in het park waren toen nog slecht en vaak helemaal niet gemarkeerd, de wandelkaart liet te wensen over en de onbekendheid van het gebied rechtvaardigde de vraag. Zelf hadden we in die tijd natuurlijk ook nog niet veel ervaring in het Park en om aan de vraag tegemoet te komen begeleidde Rob in die tijd twee tochten welke wij samen eerder hadden gelopen. Zo gingen we naar Lago di Pilato of naar de top van de 2476 meter hoge Monte Vettore.

Gezien het enthousiasme van de deelnemers en niet in het minst van onszelf was het al snel duidelijk dat er in een behoefte werd voorzien. Direct na dat eerste seizoen trokken we er dan ook veel op uit de bergen in om nieuwe tochten te ontdekken, te beschrijven en op te nemen in de lijst van begeleide bergexcursies. De lijst werd langer en langer, er werd meer en meer gelopen en het aanbieden van deze tochten was al snel iets waar vakantiegangers door werden aangetrokken. Er drong zich tegelijkertijd een ander feit op. 
Als organisator en begeleider van dergelijke activiteiten is men eveneens verantwoordelijk voor het verloop daarvan en kan men aansprakelijk worden gesteld in het geval van calamiteiten. Het lopen van bergtochten valt onder de zogenaamde “risicosporten” en een ongelukje kan maar zo voorkomen. Een kleine blessure zoals een verzwikte enkel of een ontvelde knie is nog wel te overzien maar zodra het ernstiger wordt kunnen kan zoiets een serieus vervolg krijgen. Het is in ieder geval iets waar wij veel over na hebben gedacht. Uiteindelijk concludeerden we dat we het professioneler aan moesten pakken en meldde Rob zich bij een instantie om de activiteiten verzekerd onder te kunnen brengen. Op basis van zijn zeer grote ervaring in de bergen en het invullen van een uitvoerig risicomanagementsysteem werd goedkeuring verleend om volledig verzekerd door te kunnen gaan met het organiseren van de bergexcursies.
Inmiddels is het 2014 en staan we aan het begin van ons 11^e seizoen. Uiteraard gaan we weer veel de bergen in om te genieten van het prachtige Nationaal Park. De lijst met te lopen tochten is langer en langer geworden en we kunnen kiezen uit tochten van uiteenlopend kaliber. Opvallend is dat de bergsportvereniging (de CAI) de laatste tijd meer aandacht besteed aan onderhoud van bergpaden, er op meerde plaatsen markeringen worden aangebracht en dat ook de wandelkaart beter van kwaliteit is geworden. Agricamp Picobello zat op dat vlak ook niet stil en bracht in eigen beheer een wandelgidsje uit met 14 beschreven tochten. Daarvan werden er in het eerste jaar van publicatie al zo’n 100 verkocht wat maar weer eens duidelijk maakte dat de Monti Sibillini in de belangstelling staat van de bergliefhebber.
Wij zelf blijven ons inspannen om nieuwe tochten te beschrijven, bijzondere plekken te ontdekken en onze kennis van het gebied uit te breiden. Om het Park nog beter onder de aandacht te brengen bij mensen die er nog niet bekend mee zijn hebben we een beknopte powerpoint presentatie ontwikkeld. Tijdens een gezamenlijke maaltijd in een lokaal restaurant laten we graag een paar mooie beelden zien van het berggebied, vertellen we er wat over en proberen we ons enthousiasme over te brengen.
Outdoor is, zoals eerder gezegd, een vaste component van Agricamp Picobello en staat voor kwaliteit en veiligheid. Rob heeft zijn licentie als klimbegeider inmiddels al een paar jaar “op zak” en is gekwalificeerd als “outdoor instructeur” medium risk met betrekking tot de georganiseerde activiteiten. Om de licentie als kliminstructeur te behouden wordt zijn vakkennis elke drie jaar getoetst voordat een verlenging van de licentie wordt afgegeven. Een goede zaak om risico’s binnen de bergsport beheersbaar en beperkt te houden.
Met al ruim 10 jaar ervaring als accommodatie in combinatie met outdooractiviteiten in het zuiden van Le Marche is Agricamp Picobello het vertrouwde adres geworden om een onvergetelijke vakantie door de brengen in Italië; u bepaalt zelf hoe sportief die wordt!

p.s. voor alle uitgebreide info over onze outdooractiviteiten zie: Picobello Trekking+

Sportklimmen op de Agricamp Picobello Klimwand

Sneeuwschoentocht met Agricamp Picobello

Dorpstraditie in Montelparo

Vis, vis, vis en nog eens vis..............................maar wel lekker!
Nou barst Italie van de tradities, dat is niks nieuws. Ook Montelparo, het stadje waartoe wij behoren houdt al jaren een oude traditie in ere. We gaan even terug in de tijd. Rond het jaar 1700 had Montelparo te maken met een groot probleem. Slechte weersomstandigheden in combinatie met een niet al te stevige bodemgesteldheid zorgde ervoor dat het stadje verzakte. Grote aardverschuivingen deden Montelparo letterlijk naar beneden glijden. De heuvel waarop Montelparo was gesitueerd was niet sterk genoeg en langzaam maar zeker dreigde de oude gemeenschap ten onder te gaan.
Dat kon zomaar niet dachten velen en de schouders werden er onder gezet. Met hulp van ontelbare vrijwilligers uit de omgeving werd er met man en macht gewerkt om te redden wat er te redden viel. Afijn, om een lang verhaal kort te maken; Montelparo is gered en bestaat nog steeds. Wat heeft dat met vis te maken vraag je je af? Nou, toen Montelparo weer op " haar poten" stond en er weer een tijdje tegen kon was het tijd om de redders in nood te bedanken voor dat wat zij gedaan hadden om het bestaan van het stadje te waarborgen. In die tijd was er weinig geld en waren er weinig middelen om die dank tot uitdrukking te brengen dus werden de " helden van toen" verrast met een uitgebreide maaltijd welke voornamelijk samengesteld was uit vis, droge vis. Kabeljauw en stokvis was het voedsel voor " the poor people"  of de werkende klasse en meer had men niet te bieden. Dus in januari, een slordige 300 jaar geleden, zat men gezamenlijk aan tafel en vierde het voortbestaan van Montelparo.
We praten dus met recht over een belangrijke geschiedenis en een traditie welke tijden terug gaat. Vandaag de dag wordt dit nog steeds gevierd en komen mensen van heinde en verre om het feest " la sagra della baccala"  te vieren. Zo' n 7000 porties kabeljauw worden er gegeten op vrijdag, zaterdag en zondag. Met  z'n allen wordt herdacht wat er toen gebeurd is en samen eten we en toasten we op het voortbestaan van Montelparo...........................nog vele jaren te gaan! Als ingezetene van Montelparo is het een " must" om het bij te wonen en een mooie manier om het weekend luister bij te zetten!

iedere inwoner van Montelparo hoort er gewoon bij te zijn

Zoals elk jaar zorgt " de staf"  ervoor dat het tot in de puntjes geregeld is!

Winterarrangement met Agricamp Picobello - Picobello Trekking+