Anchora una splendida giornata in montagna

Oftewel: Het was weer mooi; wat zeg ik - meer dan mooi! Op zoek naar nieuwe tochten voor deze zomer vonden we dat er zeker een pittige, lange en aantrekkelijke route bij moest komen. We vertrokken dus vroeg van huis om een goede drie kwartier later de auto in Colle neer te zetten. Het was prachtig weer, de zon scheen volop en de kou van de afgelopen nacht maakte snel plaats voor een aangename wandeltemperatuur. Stijgend vanaf Colle waren we al snel boven de boomgrens en werd het doel boven ons duidelijk zichtbaar. We koersten richting Monte Banditello om over de graat helemaal naar het oosten te lopen. De uitzichten waren grandioos en in de verte tekende de enorme top van de Corno Grande duidelijk af tegen een azuurblauwe hemel. De graat is op sommige gedeelten scherp en smal terwijl even verderop het pad breder en breder wordt. Uiteindelijk staan we aan het einde van de kam en slaat de twijfel toe. We kijken naar beneden en worden geconfronteerd met zeer steile hellingen. Na lang zoeken en proberen weten we uiteindelijk het pad te lokaliseren en dalen we af naar Altino. Vanaf Altino is het dan nog zo'n anderhalf uur lopen over het GAS-pad om uiteindelijk weer in Colle bij de auto aan te komen.
Wat een fantastische dag. Weer een route erbij die Rob aankomende zomer graag wil begeleiden. Reken op een lange dag met flinke inspanningen. Het is echter de moeite meer dan waard! Enne.................uiteraard weer op GPS vastgelegd (mapsource).

perfect wandelweer

Gran Sasso op de achtergrond

wat een decor!

file op het pad

addertje onder het gras

Het mooie weer houdt aan. Elke ochtend, na inmiddels wel wat koudere nachten, schijnt de zon volop en begint de temperatuur snel te stijgen. Heerlijk weer dus om de bergschoenen aan te doen, de rugzak om te hangen en een volgende "hike" uit te zetten; zo ook afgelopen zondag. We waren de woensdag daarvoor ook al in hetzelfde gebied geweest maar kwamen toen tot de ontdekking dat de werkelijkheid en de wandelkaart niet met elkaar overeen kwamen. Die dag konden we dus de geplande tocht niet af maken en vandaar dus dat we gisteren in de herkansing gingen. Na een uurtje lopen hadden we het gedeelte van die woensdag gelukkig duidelijk in kaart kunnen brengen en daalden we af richting Rocca. Vanaf hier hebben we de route kunnen verlengen met een extra lus van zo'n 2 uurtjes lopen en een bescheiden aantal hoogtemeters. Tijdens de klim omhoog schoot er ineens een adder (spittsnuit- of aspisadder) vlak voor de voeten van Rob langs. Dat was wel even schrikken. Hoewel adderbeten eigenlijk nooit dodelijk zijn voor mensen blijft het toch oppassen geblazen. Het was overigens een prachtig exemplaar van zo'n 70 cm. lang met een fraaie tekening op de rug. Vlakbij het hoogste punt van de tocht is er gelegenheid voor een kop koffie in een kleine :"ristoro" en vanaf daar lopen we langs het goed gemarkeerde pad naar beneden waar de auto staat.
Deze wandeling speelt zich grofweg af tussen Altino en de Sibilla en is met zo'n 4 uurtjes pure looptijd en niet al te veel hoogtemeters goed te doen. De helft van de tocht kent veel schaduw en vanaf Agricamp Picobello rij je in een kleine 40 minuten naar het startpunt van de wandeling. Voor Garmin bezitters: uiteraard is de track vastgelegd in mapsource!
Onze map met wandelbeschrijvingen blijft groeien en we hebben er de laatste tijd alweer 4 stuks aan toe kunnen voegen; het wordt weer een mooi wandelseizoen volgend jaar!

mooie, hele mooie uitzichten

fraaie lunchplek

addergebroed

Agricamp Picobello is minicamping, kleine camping, kamperen bij de boer, outdoor, vakantie in Italie, huurtent, ingerichte tent, bed & breakfast, pipowagen, Le Marche Italie

Kloofje onder de voeten

Gisteren was het 1 november. In veel landen wordt dan "allerheiligen" gevierd en zo ook in Italie. Voor ons aanleiding om mee te doen met dit ritueel en wel door "allerheiligen" op te zoeken. Nee, niet allemaal! We gingen voor drie stuks. Dus, 's morgens vroeg de auto in naar Casale Calcagnoli om daar, heel toepasselijk, de wagen naast het bidkapelletje te parkeren. Na nogmaals de route op de kaart te hebben bestudeerd en er niet uit kwamen hoe het verloop precies zou moeten zijn gingen we op pad richting....................Valle Tre Santi, oftewel de vallei v.d.drie Heiligen. Met de Italiaanse routebeschrijving in de hand en ons richtinggevoel op scherp kwamen we een heel eind. Niet in het laatst omdat de markering op het grootste deel van de route prima in orde was. Het spectaculairste deel voerde ons door een nauwe rotskloof waar daglicht nauwelijks toegang heeft. Loodgrijze wanden rijzen stijl omhoog en het pad is gevormd door de droge rivierbedding van de "torrente Tennacola"; mooi, mooi, mooi. Na enkele stukken pittig stijgen kwamen we uiteindelijk uit in Pintura di Bolognola waar de mist ons in wist te sluiten. We deden nog een poging om er een alternatieve terugroute van te maken maar met een zicht van hoogstens 20 meter besloten we dat toch maaar niet te doen. We namen dus dezelfde weg terug wat helemaal geen straf is. Na afgedaald te zijn door de kloof konden we tocht nog het laatste stukje anders doen. Al met al een mooie tocht, pittig tijdens het stijgen en oppassen geblazen met het afdalen over de natte en stenige ondergrond. De tocht is vastgelegd als GPS-track maar Rob begeleid de wandeling ook graag volgende zomer.
p.s. Geen Heilige gezien deze dag.

toegang van de kloof